نکته روز شماره 17- نگرش صحیح به سرمایه‌گذاری؛ اشتغال یا تولید؟!
۱۳۹۳/۰۸/۰۳
توضیح اجمالی:
سرمایه‌گذاری تبدیل دارایی‌های نقد شونده و تسهیلات بانکی به ماشین‌آلات و تجهیزات و ساختمان از یک سو و تامین سرمایه در گردش برای تکمیل چرخه تولید و فروش از سوی دیگر است. سرمایه‌گذاری خصوصی در صورتی انجام می‌شود که نرخ بازدهی آن باتوجه به زمان بازگشت سرمایه و ریسک و نا اطمینانی‌های موجود (بازدهی خالص) نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌ها و از جمله سپرده‌گذاری در مؤسسات مالی و بانکی بالاتر باشد. این حساسیت البته در صورت امکان استفاده از منابع مالی و بانکی رانتی ، کمتر است و خطر ورشکستگی‌ها بیشتر! در مورد سرمایه‌گذاری از منابع دولتی خطر افزون‌تر است، به طوری که شکست طرح بنگاه‌های زود بازده باید درس عبرتی برای وزارت‌خانه‌های کار و صنایع و معادن باشد.
شایان ذکر است، نقش سرمایه‌گذاری در اقتصاد، تخصیص بهینه منابع به فعالیت‌های تولیدی و قبل از آن استفاده از ظرفیت‌های تولیدی بلا استفاده ولی دارای مزیت رقابتی بالقوه است. به طوری‌که با حمایت موقت و مشروط ، بنگاه و صنعت قادر به ایستادگی و رقابت صادراتی می‌شود. نقش سرمایه‌گذاری دستگیری از
وا افتادگان و ایجاد اشتغال و درآمد علی رغم فقدان توجیه تولیدی نیست. به این ترتیب، تامین منابع با هدف ایجاد اشتغال مستقیم و سریع در واقع نوعی دمیدن از سر گشاد سرنا است. اشتغال مؤثر و پایدار در مسیر توسعه پایدار نتیجه سرمایه‌گذاری و توسعه فعالیت‌های تولیدی رقابتی است که مسیر گزینش و تصمیم سازی آن جز مسیر کسب و کار آزاد و غیر دولتی نیست. دولت ممکن است در صنایع مادر و زیربنایی بتواند در بلند مدت به مزیت رقابتی برسد، اما در صنایع کوچک و متوسط بطور مسلّم چنین نیست. نگاهی به آمار ورشکستگی‌های صنایع و سرنوشت شوم بسیاری از بنگاه‌های زود بازده شاهدی حیّ و حاضر بر این ماجراست...