انجام لایروبی برای نگهداری و توسعه بنادر، حوضچه‌ها و آبراهه‌ها جهت ناوبری، بازسازی و مدیریت سیلاب ضروری است. از لایروبی این آبراهه ها، حجم وسیعی مواد لایروبی تولید می­شود. این مواد می­تواند به عنوان یک منبع ارزشمند به­کارگرفته شود، اگرچه در حال حاضر اکثر این مواد به دلایل اقتصادی، لجیستیکی، قانونی و محدودیت­های زیست محیطی دفع می­شوند.

در سال 1992 کارگروه 19پیانک یک گزارش تحت عنوان "راهنمای عملی استفاده­های مفید از مواد لایروبی" )پیانک1992( تهیه نمود. از آن زمان تاکنون در سرتاسر دنیا تجارب زیادی در زمینه استفاده از مواد لایروبی بدست آمده است، پیانک WG 104 (EnviCom WG 14 سابق) برخی از این تجارب را جهت بررسی محدودیت­های استفاده و ارائه توصیه­های برای ترویج استفاده از آنها ارائه نموده است.

در این گزارش، ­هر گونه استفاده­ای از مواد لایروبی، به غیر از دفع صرف آن ملحوظ شده تا بتوان گسترده ترین طیف ممکن کاربرد مواد لایروبی را در نظر گرفت.

با وجود عدم رواج چنین فعالیت­هایی در همه دنیا، برخی کشورها از مواد لایروبی استفاده­های بسیاری می‌نمایند. برای مثال در ژاپن بیش از 90 درصد مواد لایروبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در کشورهای دیگر شماری از محدودیت‌ها مانع از استفاده گسترده‌تر از این مواد شده است. این محدودیت­ها شامل هزینه­های بالاتر نسبت به دفع سنتی، قوانین و مقررات پیچیده و بی‌ثبات، مشکل پیدا کردن طرح­های مناسب برای استفاده از مواد لایروبی در زمان مناسب و یافتن بازارهایی برای محصولات تصفیه شده، و به خصوص، نگرش منفی عموم مردم می­باشد.