ماده 1-اصطلاحات و کلماتی که در قانون حفاظت و بهره برداری از منابع آبزی جمهوری اسلامی ایران که از این پس در این آیین نامه به اختصار قانون نامیده می شود و در مقررات اجرایی آن و این آیین نامه بکاربرده شده است دارای مفاهیم زیراست :
10-بندرصیادی-به محدوده ای از ساحل دریا، دریاچه، یا رودخانه اطلاق می شود که به جهت دارا بودن پناهگاه طبیعی( خوریاآبراهه مناسب) یا مصنوعی( موج شکن)  و تاسیسات ساحلی دیگر، پهلوگیری و تخلیه صید بوسیله شناورهای صیادی در آن امکانپذیر بوده و اکثر شناورهای فعال در آن شناورهای صیادی می باشند.
ماده 52-کلیه شناورهای صیادی که در آبهای موضوع ماده (2) قانون صید می کنند موظف به ارایه اطلاعات و آمارشامل طول و عرض جغرافیایی، مشخصات شناور، عمق آب در صیدگاه، تاریخ رفت و برگشت ، روش صید، نوع و میزان صید، ساعت توراندازی و دیگر اطلاعاتی که شیلات آنها را در خواست می کند در قالب فرمهای متحدالشکل ارایه شده توسط شیلات، می باشند.
تبصره-کلیه گروههای صیادی فاقد شناور مستقردر ساحل موظفند آمار و اطلاعات مورد نظر شیلات را در موعد مقرر به شیلات ارایه دهند.
ماده 54-به منظور حمایت از صیادان صیدساحلی، شیلات موظف است در اجرای ماده
(10) قانون، محدوده فعالیت شناورهای صید صنعتی را از شناورهای صیدسنتی در آبهای موضوع ماده(2) قانون تفکیک نماید.