رشته: مهندسی حمل و نقل دریایی
مقطع: کارشناسی ارشد
سال دفاع: 1393
دانشگاه صنعتی امیرکبیر
چکیده:
دریا محیط بیرحمی است که طی یک حادثه ساده، جان بسیاری از مردم را می¬گیرد. همه ساله هزاران سانحه و تصادف دریایی رخ می دهد که باعث به وجود آمدن جراحت ها، تلفات جانی و خسارت های مالی بی شماری می شوند. از طرفی بررسی های به عمل آمده نشانگر این واقعیت است که در سالیان اخیر 68% از سوانح رخداده برای شناورهای تحت پرچم جمهوری اسلامی ایران، مربوط به شناورهای سنتی می¬باشد و با توجه به عدم ارتقاء سطح کیفیت فنی و ایمنی اینگونه شناورها مطابق استانداردهای بین¬المللی حمل ونقل دریایی، مسئله شناورهای سنتی به یکی از دغدغه های صنعت حمل‌ونقل دریایی کشور تبدیل شده است و بیم آن می¬رود که علاوه بر متحمل شدن خسارات سنگین جانی و مالی ناشی از عدم برقراری شرایط ایمنی در این شناورها، صنعت حمل‌ونقل ایران با چالش عدم اعتبار و همچنین عدم حضور مناسب در تجارت جهانی (خصوصا در منطقه خلیج فارس و دریای عمان) مواجه شود. در این تحقیق مسأله سوانح دریایی در شناورهای سنتی در حوزه بنادر هرمزگان مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه هیچ اقدام پیشگیرانه و یا آمادگی قبلی¬ای باعث حذف سوانح و تصادفات به طور کامل نمی¬شود. اما با توجه به سوانح گذشته و تجربه هایی که از آنها می¬توان کسب کرد، امکان دست یابی به محیطی ایمن¬تر وجود دارد. به همین جهت با استفاده از مدل دلفی عوامل تأثیرگذار در کاهش سوانح دریایی شناورهای سنتی مشخص شد و با استفاده از تکنیک TOPSIS مورد رتبه¬بندی قرار گرفتند؛ که عامل فرهنگ سازی در بین دریانوردان در زمینه رعایت ایمنی و بالا بردن سواد آنها به عنوان مهمترین عامل شناخته شد.
واژه‌های کلیدی: سوانح دریایی، شناورهای سنتی، بنادر هرمزگان، روش دلفی، تکنیک TOPSIS
این پایان‌نامه با حمایت مالی سازمان بنادر و دریانوردی به انجام رسیده است.