حمایت از طرف ضعیف قرارداد

رشته: حقوق خصوصی
مقطع: کارشناسی ارشد
تاریخ دفاع:پائیز 1392
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز

چکیده:

قرارداد به عنوان اصلی­ترین قانون حاکم بر اراده طرفین، هنگامی می­تواند تأمین­کننده­ی عدالت و انصاف به عنوان هدف متعالی و غایی حقوق باشد که طرفین عقد در شرایط برابر راجع به نحوه­ی انعقاد قرارداد و شروط آن وارد مذاکره شوند. برای دست­یابی به این مهم، نگرش­های متفاوت حمایتی مطرح شده است. اما گاهی اوقات نابرابری طرفین در قدرت چانه­زنی، انحصار در تولید کالا یا ارائه خدمت، توزیع نامناسب اطلاعات و شرایط مربوط به شخص و بازار، ممکن است به نابرابری قدرت معاملی طرفین عقد منتهی شود. به عبارتی؛ در فرایند انعقاد قرارداد ممکن است یک طرف عقد از قدرت بیشتری برخوردار باشد. این برتری قدرت ، ممکن است به دلیل اضطرار طرف ضعیف به انجام معامله و اطلاع طرف قوی از این اضطرار، نفوذ ناروا، شروط قراردادی ناعادلانه و یا فقر و نیازمندی طرف ضعیف باشد و مورد سوءاستفاده طرف قوی قرار گیرد. در نظام­های حقوقی اکثر کشورها، روش­های گوناگونی به منظور حمایت از طرف ضعیف قرارداد پیش­بینی شده است. در نظام­های حقوقی کشورهای ایران، آمریکا، انگلیس و دیگر کشورهای اروپایی قوانینی چون بطلان، عدم نفوذ و قابلیت بطلان قرارداد، مسؤولیت مدنی کارفرما و تولیدکننده، پیمان­های جمعی کار، دخالت دولت در آزادی اراده و تعدیل و تفسیر قرارداد برای حمایت از طرف ضعیف مورد توجه می­باشد. این پایان­نامه به تأثیر این قوانین در حمایت از طرف ضعیف، نیاز به وضع قوانین متناسب برای ایجاد یک نظام منسجم حمایتی و تلاش برای وصول به این هدف می­پردازد.

واژگان کلیدی: طرف ضعیف، حمایت، نابرابری، اراده، نفوذ ناروا، عدالت.